Pytania i Odpowiedzi

Matka Meera: Ludzie są zbyt aktywni i rzadko siedzą w ciszy. W ciszy można więcej przyjąć, ponieważ cała aktywność człowieka koncentruje się w jednym punkcie. Moje nauczanie przekazuje samą esencję: Boskość – to, co jest niezbędne. Każdemu daję dokładnie to, czego potrzebuje. Paramatman jest ciszą. Bóg jest ciszą. Wszystko pochodzi z ciszy. W ciszy można wykonać więcej. Prawdziwej szczęśliwości doświadcza się bez słów.

MM: Ja nie mówię, ale moja moc całkowicie zmienia ludzi. Boska moc działa w ciszy i dokonuje zmian, zgodnie z twoimi celami i tym, o co prosisz. Czasem mogę dać ci to natychmiast, czasem wymaga to czasu. Niektórzy proszą o każdy najmniejszy drobiazg, inni nigdy nie przestają prosić; to zależy od każdego z osobna. Ostatecznie, nie jest ważne, czy i o co prosisz — ja dam ci to, czego potrzebujesz.

MM: Z tyłu ciała człowieka jest biała linia, przebiegająca od palców stóp do czubka głowy. Właściwie są to dwie linie, wychodzące z palców obu stóp. Biegną one wzdłuż nóg ku górze i  łączą się u podstawy kręgosłupa w jedną linię, idącą dalej do czubka głowy. Taka linia jest cieńsza niż włos i są na niej tu i ówdzie supełki, które boskie osoby pomagają rozplątać. To jest praca wymagająca wielkiej delikatności, gdyż w przypadku zerwania nitki, życie człowieka byłoby zagrożone. Gdy trzymam twoją głowę, rozwiązuję supełki. Usuwam też inne przeszkody stojące na drodze twojej sadhany, twojej praktyki duchowej.

Gdy dotykam twojej głowy, Światło porusza się w górę białej linii i wskazuje, jak przyrząd pomiarowy, postęp twojej sadhany. Jeśli brak jest postępu, Światło porusza sie w dół, pokazując jak bardzo cofnąłeś się w swoim rozwoju. Gdy Światło biegnie nieprzerwanie od palców stóp do czubka głowy, człowiek może doświadczać różnych przeżyć i wizji, aczkolwiek różne tego typu doświadczenia możliwe są też bez tego. Gdy biała linia osiąga czubek głowy, człowiek doświadcza darshanu Paramatmana, a gdy wychodzi ona ponad głowę  –  pozostaje w ciągłej relacji z Paramatmanem. Gdy aspiracja człowieka maleje, biała linia obniża się, jak już mówiłam. Może dojść nawet do tego, że całkowicie porzucisz swoją praktykę. To jest wielki kryzys, któremu można jednak zapobiec.

Z przodu ciała człowieka biegną czerwone linie. Mają swój początek w palcach stóp, wznoszą się stopniowo wzdłuż bocznych stron nóg i zmierzają do zejścia się u podstawy kręgosłupa, tam gdzie obie białe linie łączą się w jedną. Gdy czerwone linie dosięgną białej, osiagasz całkowitą wolność od przywiązań. To zdarza się bardzo rzadko i tylko u tych, którzy mają boską Shakti. Poprzez wzrost białych i czerwonych linii twoja sadhana zostanie umocniona na zawsze, bez możliwości ponownego załamania się. Gdy czerwone linie wzrosną w pełni, osiągniesz wielkie wyżyny ducha. Białe linie wspomagają też przeżycia i doświadczenia u tych, u których nastąpiło otwarcie psychiczne. Jest ono korzystne dla sadhany, nie jest jednak wszystkim. Istnieje też możliwość, że zaistniałe otwarcie psychiczne znów się zamknie; rozwój białych i czerwonych linii pomaga w jego utrzymaniu. Jeśli można porownać psychikę do kwiatu, linię same w sobie stanowią roślinę.

MM: Widzę ich życiowe trudności i przeszkody na ich drodze duchowej (sadhanie).

Adilakshmi: Matka jest bardzo odważna, silna i równocześnie pełna współczucia. Skupia się na Niej blisko dwieście par oczu, a Ona pozostaje cicha, spokojna, nieporuszona i niezmienna.

MM: Przyjazd tutaj nie jest konieczny; mogę ci pomóc, gdziekolwiek jesteś. Ludzie mogą przyjeżdżać, lecz jeśli to nie możliwe, nie powinni się tym w żaden sposób martwić ani stresować. Fizyczny kontakt jest tylko jednym ze sposobów przekazywania Światła, i nie jest on dla mnie najważniejszy. Ludzie czują moją obecność bardziej konkretnie, gdy tutaj przyjeżdżają, lecz Światło można otrzymać również bez dotyku.

MM: Nie trzeba robić nic szczególnego. W czasie darshanu próbujcie siedzieć w ciszy i bez żadnych myśli. Aby było to możliwe, trzeba być spokojnym.

MM: Siedzenie w ciszy oznacza, że ciało jest w spokoju a ty modlisz się do Boga lub Boskości. Cisza to spokojny umysł. Po przyjęciu darshanu lepiej jest usiąść w ciszy, zamiast natychmiast opuszczać salę.

MM: Lepiej pozostać w spokoju, zamiast natychmiast rzucać się w wir innych czynności.

MM: Przyjmujesz – to jest podziękowanie i to jest wspaniałe.

MM: Sprowadziłam Światło Paramatmana. Ono jest we wszystkim. Transformacja będzie przebiegać szybciej, jeśli tylko ludzie są otwarci. Nawet jeśli jeszcze nie są, siła nacisku i moc Światła są tak potężne, że się otworzą.

MM: Światło Paramatmana jest wszedzie, ale trzeba wiedzieć kiedy, gdzie, jak i do czego go użyć, gdy jest potrzebne. Światło było tutaj zawsze. Modliłam się do Paramatmana, Najwyższej Istoty, bym mogła z nim pracować. Światło nigdy przedtem nie było UŻYTE.  To tak jak elektryczność – jest wszędzie, ale trzeba wiedzieć, jak ją uaktywnić i wykorzystać. W tym celu przyszłam.

MM: Awatar przychodzi od Boga, podczas gdy zrealizowane osoby idą do Boga. Awatarowie są zawsze jednością z Bogiem i nigdy nie tracą boskiej świadomości, inaczej niż guru, którzy zaczynają w niewiedzy. By osiągnąć realizację, ludzie – poprzez praktykę duchową, medytację i japę – ciężko pracują i zbierają owoce swej pracy. Ponieważ sami wytrwale pracowali, oczekują tego samego od innych; nie mają tyle cierpliwości, co boskie osoby. Ponadto, Awatarowie mogą zmieniać rzeczywistość dużo szybciej.

MM: Światło pozostanie i będzie działać dalej. Każdy Awatar przynosi określone Światło, które zmienia historię ludzkości.

Musimy postarać się wydobyć Światło, które jest ukryte w nas, zwinięte jak pączek; musimy sprawić, by rozwinęło się jak kwiat. We wszystkich rzeczach, we wszystkich istnieniach ukryte jest Światło; musi ono zajaśnieć pełnym blaskiem. Tak będzie, gdy z całego serca będziemy się o to starać… Bedziemy żyć na zawsze w Świetle Paramatmana i być Paramatmanem. Chcę, by Światło Paramatmana rozświetliło wszystko.

MM: Tak.

MM: Uczuciowi wyznawcy zawsze są gotowi pisać do mnie o wszelkich problemach; ze wszystkim zwracają się do Matki. Inni – ci o bardziej intelektualnym nastawieniu – nie chcą pisać, ponieważ obawiają się, że będę miała zebrane na piśmie ich problemy, których woleliby nie ujawniać. Ogólnie ludzie powinni pisać, gdy mają kłopoty, gdyż wtedy od razu otrzymują pomoc. Niektórzy modlą się i zostają natychmiast wysłuchani, lecz modlitwy wielu innych mogą nie być wystarczająca głębokie i szczere i pomoc nie przychodzi tak szybko. Wielu ludzi zwleka z pisaniem o swoich problemach, ale gdy w końcu napiszą i wyślą list, mogą dostać natychmiastową pomoc, długo przed tym, zanim go otrzymam. Każdy musi sam zdecydować, czy pisać, czy nie.

MM: Są różne światła do różnych celów. Posyłam to, które jest potrzebne.

MM: Łaska boska ingeruje w konkretną sytuację, zmieniając ją. Niemniej jednak w wielu przypadkach całkowite usuniecie karmy nie jest ani możliwe, ani właściwe. Łaska może zmienić niektóre jej następstwa.

MM: Nie ma znaczenia, czy mnie kochasz, czy nie. Jeżeli potrzebujesz pomocy – pomogę Ci. Moja pomoc nie wymaga spełnienia jakichkolwiek warunków.

Jeśli potrzebujesz mnie lub mojej pomocy, pomogę ci, niezależnie od tego, jaka jest twoja ścieżka. Dla mnie nie ma różnicy, gdyż wszystkie drogi prowadzą do tego samego celu: do urzeczywistnienia Boga.

MM: Najlepiej jest czuć łączność głęboko w duszy, lecz możesz też napisać.

MM: Cokolwiek chcesz – na przyklad miłość, prawdę czy odwagę – musisz o to poprosić. Prosząc z pokorą i miłością, otrzymasz to, o co prosisz, musisz jednak prosić całym sercem, wtedy twoje serce jest puste i Bóg może je napełnić. Jeśli masz w sercu choć odrobinę dumy, Bóg nie może wypełnić go całkowicie. Bóg chce ci dać wszystko; ty musisz się nauczyć, jak Mu na to pozwolić. W tym celu musisz powierzyć się Bogu. Nagrodą za powierzenie się jest szczęście i poznanie.

MM:Proś o wszystko – jak dziecko prosi matkę, bez najmniejszego wstydu. Nie poprzestawaj na proszeniu o spokój umysłu, czystość serca czy oddanie. Żądaj wszystkiego. Nie bądź usatysfakcjonowany czymkolwiek mniejszym. Gdy prosisz, dostaniesz. Gdy dostaniesz, będziesz musiał to udźwignąć.

MM: Cokolwiek robisz, pamiętaj o Bogu. Medytuj, gdy masz na to czas. Oddawaj Bogu wszystko, dobre czy złe, czyste czy nieczyste. To najlepsza i najszybsza droga.

MM: To co widzisz, istnieje naprawdę, ale w człowieku jest też dobro. Tęsknota człowieka za Bogiem jest prawdziwa – i jest to jego najbardziej realna rzeczywistość.  Bóg kocha człowieka w sposób absolutny. Transformacja nastąpi, ale wymaga czasu i będzie przebiegać powoli. Musi najpierw powstać solidny fundament.

MM: Małżeństwo nie przeszkadza ani w służbie Boskości, ani w osiągnięciu Boskości. Wewnętrzna walka: zawierać małżeństwo czy nie jest niepotrzebna. Jeśli chcecie się pobrać, jest to w porządku, jeśli chcesz zostać zakonnicą lub mnichem, jest to również w porządku. Nie zmuszajcie się do niczego, dokonujcie wolnych wyborów i żyjcie, jak chcecie – z partnerem lub bez.

MM: Dzieci i starsi ludzie potrzebują więcej miłości i opieki.

MM: Jak możesz pomagać innym, skoro nie chcesz pomóc swojemu własnemu ojcu? Najpierw uczyń twoją rodzinę szcześliwą i zrób to, o co prosi cię ojciec.

MM: Jeżeli masz dzieci, twoim obowiązkiem jest je wychować, wykształcić, znaleźć im pracę, zaaranżować dla nich małżeństwa i dołożyc starań, by stały się samodzielne. Gdy twoje dzieci mają własne dzieci, ich obowiazki wobec nich są te same. Jeśli jednak chciałbyś przejąć odpowiedzialność również za wnuki, świadczyłoby to o twojej niewiedzy. Na Zachodzie obowiazują te same zasady, oprócz aranżowania małżeństw.

MM: Staje sie to łatwe, gdy wzrasta twoja świadomość.

MM: Najpierw porzuć myśl, ze jesteć chory. Nie nadawaj znaczenia chorobie i nie uciekaj w nią. Staraj się prowadzić normalne, aktywne życie, jak do tej pory. Nie dopuść do tego, byś pod wpływem innych uwierzył, że jesteś chory. Czasem ludzie z naszego otoczenia wyolbrzymiają problemy, ponieważ widzą w tym korzyść dla siebie, są zazdrośni bądź usiłują dominować nad nami poprzez okazywanie współczucia. Bądź więc czujny i świadom sytuacji. Oddaj się w boskie ręce, ofiaruj Boskości swoją chorobę i proś także o siłę, abyś pozbył się myśli, że jesteś chory. Pomogę ci.

MM: Nie martw się. Martwiąc się, utracisz spokój i szczęście, a nie wróci ci to wzroku. Módl sie do Boskości i zawierz Boskości. Niech wzrasta twoje zaufanie do Boga. Kieruj do Niego swoje myśli i proś Go o pomoc. Odkryjesz wewnętrzne widzenie.

MM: Pielęgniarka sprawuje opiekę nad pacjentem. Identyfikowanie sie z jego cierpieniem nikomu nie pomoże. Zamiast tego, pielegniarka może z całego serca dodawać pacjentowi otuchy, modlić się do Boga o poprawę jego zdrowia i pocieszać pacjenta, w miarę możliwości, okazując mu współczucie – to jest dobre i właściwe postępowanie.

MM: Nie jest konieczne przybywanie do mnie. Ludzie powinni pozostać tam, gdzie są i modlić się do Boga lub wyznawać swoją wiarę oraz robić japę – czyli szczerze i całym sercem powtarzać imię Boga – i prosić o to, czego potrzebują. Pomogę im i ich poprowadzę.

MM: Niektórzy mówią, że boją się lekarzy, inni nie ufają lekarzom. Są i tacy, którzy chcą wyleczyć się z choroby medytacją – to nie jest jednak sposób leczenia chorób. Ja  zalecam wizytę u lekarza.

O Matce:

“Całkowity sens mojej pracy zawiera się w sprowadzaniu na Ziemię Światła Paramatmana oraz pomocy ludziom. Przybyłam, by otworzyć wasze serca na Światło.”

Pamięci:

“Jeśli jakaś mantra przychodzi łatwo i spontanicznie, jest ona tą właściwą. Powtarzanie mantry powinno być jak muzyka płynąca prosto z serca i przepełniać nas silnymi uczuciami.”

Awatara:

“Awatar przychodzi od Boga, podczas gdy zrealizowane osoby idą do Boga. Awatarowie są zawsze jednością z Bogiem i nigdy nie tracą boskiej świadomości.”

Matka:

“Człowiek zrealizowany jest jak dziecko bezpieczne w łonie Matki; świadomy tego, że w każdym momencie wspiera go łaska i Światło Boskiej Matki.”

Bądź jak dziecko:

“Bądź jak dziecko — czyste, kochające, spontaniczne, zdolne do zmian bez ograniczeń i gotowe w każdym momencie dziwić się i akceptować cuda.”

Zapytać:

“Wyróbcie sobie nawyk proszenia Boga o wszystko.”